Χρήστος Τσούντας
| Χρήστος Τσούντας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χρήστος Τσούντας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1857[1][2][3] Ασένοβγκραντ |
| Θάνατος | 9 Ιουνίου 1934 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ζαρίφειος Σχολή Φιλιππουπόλεως |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ανθρωπολόγος αρχαιολόγος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1904–1924) Ζαρίφεια Εκπαιδευτήρια Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1926–1927) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (από 1926) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χρήστος Τσούντας (Στενήμαχος Ανατολικής Ρωμυλίας, 1857 - Αθήνα, 9 Ιουνίου 1934) ήταν Έλληνας κλασικός αρχαιολόγος που ακολούθησε τον Ερρίκο Σλήμαν και ολοκλήρωσε τις σημαντικότερες έρευνες στην αρχαιολογική θέση των Μυκηνων, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και η αναγνώριση του ανακτόρου.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1857 στη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας, νυν Ασένοβγκραντ, και σπούδασε στη Φιλιππούπολη και φιλοσοφία στην Αθήνα. Στη Γερμανία σπούδασε φιλολογία και αρχαιολογία. Επανερχόμενος στην Ελλάδα διορίστηκε καθηγητής στα Ζαρίφεια Εκπαιδευτήρια της Φιλιππούπολης. Το 1882 διορίστηκε έφορος αρχαιοτήτων στην Αθήνα και το 1904 έγινε καθηγητής αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών.[4] Το 1926 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[5] Ανάμεσα στους μαθητές του συγκαταλέγονται οι Χρήστος και Σέμνη Καρούζου, ο Γεώργιος Μυλωνάς, ο Γιάννης Παπαδημητρίου, ο Σπύρος Μαρινάτος κ.ά. Θεωρείται πως το ανασκαφικό του έργο χαρακτηριζόταν από ευστοχία των επιλογών και επιστημονική ακρίβεια. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών έως το 1924 και τη διετία 1926-1927 συνέχισε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.[4]
Διεξήγαγε σειρά επιθεωρήσεων στον ηπειρωτικό ελλαδικό χώρο, αναγνωρίζοντας τις περισσότερες μυκηναϊκές θέσεις και αρχαιολογικούς τόπους της πρώιμης ελλαδικής εποχής του Χαλκού στις Κυκλάδες. Διεξήγαγε πολλές ανασκαφές με σημαντικότερες το Σέσκλο και τον Άγιο Ανδρέα. Το ανασκαφικό του έργο στο Σέσκλο συνέχισε ο Δημήτρης Θεοχάρης. Θεωρείται από πολλούς ο κωδικοποιητής της Κυκλαδικής περιόδου και της έννοιας Κυκλαδικός πολιτισμός. Σύμφωνα με μαρτυρίες των συγχρόνων του ο Τσούντας, ελλείψει πόρων, ήταν ταυτόχρονα ο διευθυντής, φωτογράφος, σχεδιαστής και επόπτης κατά τη διάρκεια του ανασκαφικου του έργου.[4] Διετέλεσε σύμβουλος και γραμματέας της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.[6]
Απεβίωσε στις 9 Ιουνίου 1934,[4] στην Αθήνα.[7]
Αρχαιολογικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο αρχαιολογικό του έργο περιλαμβάνονται τα εξής[4]:
- 1884 - Πρώτες ανασκαφές στην Ακρόπολη και άλλα μνημεία της Αθήνας. Υποθάλάσσια ανασκαφή στο βυθό του Στενού της Σαλαμίνας.
- 1886 - (έως 1910), συστηματικές ανασκαφές στις Μυκήνες, μετά τον Σλήμαν και τον Σταματάκη.
- 1877 - Ανασκαφικό έργο Τανάγρας
- 1889 - Ανασκαφικό έργο Λακωνίας
- 1898 - 1899 Δημοσίευση των «Κυκλαδικών» στην Αρχαιολογική Εφημερίδα, ως αποτέλεσμα των ερευνών του στη Σίφνο, τη Σύρο, την Πάρο, την Αντίπαρο και την Αμοργό.
- 1900 - Σέσκλο: Ανακσαφή του προϊστορικού οικισμού
- 1903 - Διμήνι, ανασκαφή της νεολιθικής ακρόπολης και θεμελίωση της θεωρίας για την πρώιμη ύπαρξη νεολιθικού πολιτισμού στο χώρο της Ελλάδας.
- 1908 - Έκδοση των συμπερασμάτων του στο «Αι προϊστορικαί ακροπόλεις του Διμηνίου και του Σέσκλου», έργο αναφοράς ακόμη και σήμερα για αρχαιολόγους και μελετητές.
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τσούντας, Χρήστος (1893). Μυκήναι και μυκηναϊκός πολιτισμός. Αθήνησιν: «Εστία».
- Τσούντας, Χρήστος (1901). Η Ακρόπολις των Αθηνών : (Μετά σχεδίου και εικόνων). Εν Αθήναις: Βασιλική Τυπογραφία Ραφτάνη-Παπαγεωργίου.
- Τσούντας, Χρήστος, 1901, Η Ακρόπολις των Αθηνών, Σύλλογος προς Διάδοσιν των Ωφελίμων Βιβλίων: Αθήναι.
- Τσούντας, Χρήστος, 1908, Αί προΐστορικαί Ακροπόλεις ∆ιµηνίου και Σέσκλου, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ: Αθήναι.
- Tsountas, Chrestos, Irving, Manatt J., The Mycenaean Age: a Study of the Monuments and Culture of Pre-Homeric Greece, Houghton, Mifflin and Co. Boston, 1897 (Με εισαγωγή του Dr. Dorpfeld)
- Τσούντας, Χρήστος 1928, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης, Αθήνα: Επικαιρότητα, [χ.χ.], ISBN 9602053429 (Φωτοτυπική ανατύπωση από την έκδοση του 1928.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 124478484. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Τσεχικά, Κροατικά, Τελούγκου) Open Library. OL2101557A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Autoritats UB. a1308881.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Παντελή Αθανασιάδη: Ψηφίδες από τη Θράκη του Χτες». alex.eled.duth.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών κατά σειρά εκλογής». www.academyofathens.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Τσούντας Χρήστος - Εθνολογικό Μουσείο Θράκης». database.emthrace.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Πανδέκτης: Τσούντας Χρήστος». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2016.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Π.Σ.Αθανασιάδη: Ψηφίδες από τη Θράκη του χτες. (Περιλαμβάνεται και προσωπογραφία του Έλληνα αρχαιολόγου)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Καρούζος, Χ. (15 Ιουνίου 1934). «Χρήστος Τσούντας». Νέα Εστία (τχ. 180): σελ. 564. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-08-18. https://web.archive.org/web/20220818235529/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=58075&code=7042. Ανακτήθηκε στις 2016-09-29.